Czaszkowo-krzyżowa

Terapia czaszkowo-krzyżowa (craniosacralna) jest jedna z dziedzin pracy osteopatycznej. Jej początki sięgają lat dwudziestych XX w. gdzie William Garner Sutherland będący amerykańskim lekarzem osteopatą, jako pierwszy zauważył rytmiczne ruchy kości czaszki. Od tamtego czasu terapia craniosacralna rozwijała się bardzo dynamicznie znajdując coraz szersze zastosowanie, przede wszystkim w pracy z dziećmi z problemami z koncentracją, zapamiętywaniem, rozdrażnieniem i różnego rodzaju dysfunkcjami czy lekkimi upośledzeniami.

Z czasem, zgodnie z tym co mówi psychologia, aby pomóc dzieciom, zaczęto pracować również z rodzicami. Efekty terapii okazały się być bardzo dobre, nie tylko dla dzieci, które zaczęły wykazywać znacznie większy postęp w terapii, ale również dla rodziców, którzy dzięki terapii mogli poradzić sobie z własnymi problemami zarówno zdrowotnymi jak i psychosomatycznymi, dzięki czemu dawali dużo większe wsparcie swoim pociechom. Obserwacje te sprawiły, że zaczęto proponować terapię czaszkowo-krzyżową również dorosłym, niezwiązanym z chorymi dziećmi, jako metodę terapeutyczną. 

Terapia Czaszkowo-krzyżowa jest to terapia łagodnym i delikatnym dotykiem, którego tak strasznie nam brakuje w dobie pandemii. Dotyk towarzyszy nam już od czasów płodowych. Jest formą szeroko rozumianego kontaktu. Jego intensywność również ma ogromne znaczenie. W terapii craniosacralnej wykorzystujemy bardzo delikatny dotyk (motylkowy) w celu wyciszenia, uspokojenia i zrównoważenia ciała oraz samego układu nerwowego, który często bywa mocno pobudzony. Dlatego terapia czaszkowo-krzyżowa jest jedną z nielicznych terapii w której można pracować z szeroko rozumianym stresem od strony ciała, przez co stanowi ona doskonałe uzupełnienie psychoterapii. Również ogromne znaczenie ma fakt, że do terapii craniosacralnej nie trzeba się rozbierać. Dzięki czemu stanowi ona doskonałą formę terapeutyczną dla osób, które z jakiegoś powodu mają opór przed zdjęciem ubrania lub kontaktem cielesnym (np. kobiety po mastektomii, pacjenci z PEGiem, stomią jelitową, osoby oszpecone w wyniku urazu lub wypadku, osoby bojące się dotyku lub wręcz skrzywdzone dotykiem).

Terapia craniosacralna ma zastosowanie m. in. w pracy z:

NerwicąStanami pourazowymi (złamania, zwichnięcia, skręcenia)
DepresjąObniżeniem odporności
NerwobólamiAutyzmem
Zaburzeniami snuMózgowym porażeniem dziecięcym
Chronicznym zmęczeniuZaburzeniami koncentracji i uwagi
Depresji poporodowejNadpobudliwością
Zaburzeniami nastroju i przemęczeniemNietrzymaniu moczu
Szeroko rozumianą traumąNiektórymi rodzajami bezpłodności
Przeczulicą Niestrawności różnego pochodzenia
Bólami głowy i migrenamiChronicznymi zaparciami
Dolegliwościami bólowymi kręgosłupaUrazami okołoporodowymi matki i dziecka

Terapia czaszkowo-krzyżowa poprzez wyjątkowo delikatny rodzaj manipulacji stanowi bardzo bezpieczna metodę pracy. Jej przeciwskazania obejmują jedynie 3 punkty odnoszące się do stanu pacjenta:

a) Ostre stany wymagające pilnej interwencji lekarskiej np. duszności, ból w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, przełomy hormonalne, agresywne nadciśnienie, ból brzucha z objawami otrzewnowymi, kolki nerkowe i wątrobowe, padaczka, zatrucia, zaburzenia świadomości.

b) Świeże urazy wymagające zaopatrzenia medycznego np. złamania, zwichnięcia, skręcenia stawów, krwotoki.

c) Aktywne fazy schorzeń psychicznych.

Należy pamiętać, że terapia craniosacralna jest metodą komplementarną dla klasycznej medycyny i stanowi jej doskonałe dopełnienie. Natomiast nie może stanowić leczenia zastępczego w chorobach takich jak choroby nowotworowe, zakaźne, urazy oraz inne gdzie pacjent wymaga specjalistycznej opieki medycznej. Natomiast prowadzona równolegle z klasycznym leczeniem (szczególnie w kontakcie terapeuta – lekarz) może dawać spektakularne efekty, dzięki zmniejszeniu napięcia psychofizycznego wywołanego chorobą oraz bardzo dużej aktywacji siły organizmu do samoleczenia. 

Przewiń do góry